گیلانی شعر

از قدیمان شاعریه دوس داشتیم

شعر می زبان تا آموئی نوشتیم

لفظ و کلامات که دییم

پایان می شین سوست بوسی

کتاب و روزنامه دییم

چومان خوره بازه بوسی

بازین هتو گپ امویی

خوره بی اندازه بوسی

میرزا جای خالی کودیم

شیون جای ز خدا همش طلب خواهی کودیم

افراشته سر وقت رسییم

یاد امی شهر حکیمان کودیم

نسیم شعر وانورس

هرجا که بو بلا کوده

خلاصه کلام بگم شاعرشعر فارسی

جه ذوق گیلان بو راضی

الان جه شاعران بگم

غلامرضا مرادیه

به شهر رشت شاعران نمونه ای در تکی ایه

شهر خمام که رسیم محمد فارسی داریم

دروغ نبه جه شاعری کم نداریم

شکر خدا هرکی داریم

شعر و کتابه همه مبتلا داریم

تهران جا دانم پیله سایه داریم

هوشنگ ابتهاج گم ، که اونه تاسیان داریم

رشت که ایه دانم همش آفتابیه

ولی نانم چرا هتو امضاء کنه که ساﻳﮥ

خاتمه کلام بگم

هرچی ایسه هتو بگم

می چوم خوره برایه

امیدش از خدایه

تا شاعران سبزبگید

برای گیلان واسی همیشه پر برگ ببید