به بهانه پخش فیلم ژرمینال از شبکه 4 سیما

با گذشت چند دهه از شرایط ظهور اثر بزرگ امیل زولا (ژرمینال) این رمان در سال 1993 بصورت فیلم در فرانسه تولید و اکران شده است،با نگاه به این اثر و قیاس آن با دوران جدید می توان دریافت که طبقه کارگر در دوران معاصر هنوز هم در تضاد اصلی با نیروهای سرمایه می باشد،بیکاری،گرسنگی،گرانی و.... واژه هایی نیستند که در 1848 انگلستان و یا فرانسه مصداق داشته باشند با نگاهی حتی سطحی و گذرا می توانیم در اعماق جامعه خود نیز این شباهت ها را پیدا کنیم فقط فرق دوران کنونی جامعه ما با ملت های پیشرفته اروپایی در مبارزاتی که آنان کرده اند می باشد و چنانچه در فیلم هم می بینیم بهای آن را نیز پرداخت کرده اند ،اکنون رفاه نسبی و آرامشی که کارگران اروپایی و آمریکایی در مفایسه با کارگران کشورهای جهان سوم دارند در اتحادیه های کارگری قوی آنان می باشد که توانستند این رفاه را برای آنان عرضه کنند،هنوز در اخبار وقتی صحبت از اعتصاب و یا حرکتی از کارگران اروپایی و یا امریکایی می شود براحتی می توان جای پای این اتحادیه ها و قدرت آنان را در چانه زنی بر سر منافع کارگران ملاحظه کردچیزی که در مملکت ما حتی واژه اش هم برای مسئولان نامفهوم می باشد ،بخاطر اینکه وقتی کارگر به حقوق خود آگاهی پیدا کرد و صفوف خود را در اتحادیه هایش ایجاد کرد دیگر سرمایه دارها براحتی نمی توانند حقوقش را زیر پا بگذارند و از این راه به ثروت های خود بیافزایند باید کارگر توسری خور باشد تا بتوانند ظلم بیشتری بکنند و از دستاوردهای این ظلم به ثروت خود بیافزایند.