ترانه هاي كوهستان
موطن آدمي را بر هيچ نقشه نشاني نيست
موطن آدمي تنها در قلب كساني ست كه دوستش مي دارند
رهاورد هاي خاص زندگي هميشه در سكوت پيشكش مي شوند
دوستي و عشق , ايراد و مرگ , شادي و درد ,
گل و طلوع خورشيد ,
و سكوت به مثابه فضاي ژرف فرزانگي !
دلتنگي هاي آدمي را باد ترانه اي مي خواند ,
رويا هايش را آسمان پر ستاره ناديده مي گيرد
و هر دانه برفي
به اشكي نريخته مي ماند !
سكوت سرشار از ناگفته هاست , از حركات نا كرده
اعتراف به عشق هاي نهان و شگفتي هاي بر زبان نيامده
در اين سكوت حقيقت ما نهفته است , حقيقت تو و من !
جوما بازار
سازه و نقاره یه جوما بازار
(جونبانه دیلا) (2) جان جان
سیمبر و دیلبر و ذوق دیدار
(جونبانه دیلا) (2) های جان جان
تا آیم خون فوتورکه تی جولا
پس چرا نواسی بتانما گب زن
دورا بم لک دکفه تی گولا
باز چره نواسی تره بتانم گب زن
شب هیزار چی مره چاکونمه
فردا گم توشکه یا واکونمه
روز دینمه تی چومه پاچ کولا
باز دینی بمه لال و به لب نتانم لب زن
من تی مانستنم
تو می مانستنی
آخر چی وا ببه کار
اکه بیمی سوبوک بار
گیم اولی گبا یار
هرچی به بس ببه
ندارمه گبه
(گویم به ایتاد دیدار) (2)
(گویم به ایتا دیدار) (2)
که درد من بسیار
آفتاب خیران
خروسخوان بو من و اون مست و مستانه
دور از چومان یگانه و بیگانه
تا کوه دامن بوشوییم شانه به شانه
زیرداران سبزیه سر
چشمه یه ور
خوش بی نیشتیم
رو به خاور
{دیم بر دیم بیم بیدییم آسمانا
سورخا بوسته ول بیگیفته
های بزه یار : آتش ! آتش !
مه داره با ول کشاکش
آسمان آتش به جانه
اون مگر از عاشقانه
نازنینا بوگفتم
اون می اومیده سویه
آینه دار تی رویه } : الف
تکرار الف
آفتاب خیرانه (3)
سرکوه بلند (آی لیلی)
سرکوه بولند من نی زنم نی
می چومان به رایه تا بایه کُری
همگی ور مرا رسوا بو کوده
همه کس گد عجب شیدایه اَرِی
{آی لیلی جان لیلی
می جان جانان لیلی
(لیلی ترا من خوش دارم
از دیل و از جان لیلی) (2) } : الف
تو بالای تلار من در زمینم
تو نارنج پوست کنی من دیل غمینم
تی امرا جوخوس بازی چی خوشه خوش
ایلاهی کُری تی داغا نیدینم
تکرار الف
اگر می یار ایسی راهانا بیا
شالیزار
شکفته غنچه ی مهتاب تو بهشت شالیزاران
سنبله می رقصد به ناز با سرود شالیکاران
شالیزار سبز و بیدار پیرهن عروس پوشیده
عطر خاک عطر مهتاب عطر تازه ی امیده ، آه
لای لایی ، لای لایی شالیزار امید مایی
لاب لایی ، لای لایی شالیزار نور خدایی
کم کمک مهتاب شالی می رود تا سحر بیاید
شالیزار در انتظار تا که خورشید در بیاید
شالیزار در انتظار تا که خورشید در بیاید
عطر خاک عطر مهتاب عطر تازه ی امیده ، آه
لای لایی ، لای لایی شالیزار امید مایی
لاب لایی ، لای لایی شالیزار نور خدایی
وای گلُم کجا کوچ کنیم از دیار خوب خومون
وای خدا نذا بَشینه خاک غریبی بهمون
خون می دُم رویِ خاکُ خاک خومون آی طلایَ
جون می دُم غم ندارُم بالاسر مویَ خدایَ ، آه
لای لایی لای لایی چه خوشه بَلاتِ خومون
لای لایی لای لایی دشمنُم می بینم پشیمون
شِمشیری که خومُ بستُم می کَشُم به روی دشمن
موخوم با اسب کهرُم می تازُم بَسوی دشمن
اسبَ پیر ، زینُ ، برگُم ، یار قشنگُم تفنگُم
چکمه و شمشیرُم ، قِطار قِطار فِشنگُم ، آه
لای لایی لای لایی چه خوشه بَلاتِ خومون
لای لایی لای لایی دشمنُم می بینم پشیمون
جان مریم
وای گل سرخ و سپیدم کی میایی
بنفشه برگ بیدم کی میایی
تو گفتی گل درآید من میایم
وای گل عالم تموم شد کی میایی
جان مریم چشماتو واکن سری بالا کن
در اومد خورشید شد هوا سفید
وقت اون رسید که بریم به صحرا آی نازنین مریم
جان مریم چشماتو واکن منو صدا کن
بشیم روونه بریم از خونه
شونه به شونه به یاد اون روزها وای نازنین مریم
باز دوباره صبح شد من هنوز بیدارم
ای کاش میخوابیدم تورو خواب میدیدم
خوشه غم توی دلم زده جوونه دونه بدونه
دل نمی دونه چه کنه با این همه غم
وای نازنین مریم وای نازنین مریم
بیا رسید وقت درو مال منی از پیشم نرو
بیا سر کارمون بریم درو کنیم گندمارو
بیا رسید وقت درو مال منی از پیشم نرو
بیا سر کارمون بریم بیا بیا نازنین مریم نازنین مریم
باز دوباره صبح شد من هنوز بیدارم
ای کاش میخوابیدم تورو خواب میدیدم
خوشه غم توی دلم زده جوونه دونه بدونه
دل نمی دونه چه کنه با این همه غم
وای نازنین مریم وای نازنین مریم
وای نازنین مریم وای نازنین مریم
